Zo, dat is eruit.
Maar waarom zou je in vredesnaam naar pijn toe willen bewegen? Ik wil helemaal geen pijn, lastige gevoelens of ander ongemak. Begrijpelijk.
Toch is er een cruciaal verschil tussen pijn en lijden.
Lijden ontstaat wanneer je iets weg wilt hebben wat er wél is,
of verlangt naar iets wat er niet is.
Zolang je pijn blijft vermijden of wegduwen, ben je steeds daar mee bezig
zonder die pijn ooit echt te verwerken.
Dan blijf je gevangen in herhalingen.
Je wereld wordt kleiner, je sluit je af voor nieuwe ervaringen en verbindingen.
Verwerk je je pijn niet, dan bouw je langzaam een muur tussen jou en je verlangens. Uiteindelijk kun je somber of depressief raken door alles wat je niet hebt gevoeld, niet hebt geheeld, niet hebt geleefd.
Pijn hoort bij het bestaan.
Als mens ervaren we verlies, afwijzing, teleurstelling, burn-out…
Pijn is onvermijdelijk.
Gelukkig hebben we er iets voor gekregen van de natuur: Verdriet.
Als verdriet zijn werk mag doen, verwerkt het de pijn.
Dat vraagt dat je je laat raken, dat je treurt, dat je misschien eens goed huilt.
Dan komt er aanvaarding, en kun je opnieuw beginnen.
Er is een universele wet:
🌿Beweeg je weg van de pijn, dan wordt die groter.
🌿Beweeg je naar de pijn toe, dan verwerk je die en kun je verder.
Maar vaak hebben we geleerd:
“Stel je niet aan.” “Wees sterk.” “Het valt wel mee.”
We onderdrukken onze emoties en verliezen het contact met wat ze ons te zeggen hebben.
Emoties niet onderdrukken:
Het is essentieel dat we onze emoties bevrijden. Niet uitleven of onderdrukken, maar de lading ervan leren “houden”. Elke emotie die door ons systeem gaat geeft lading die een een staat van zijn geeft die ons wat vertelt.
Bijvoorbeeld woede die stroomt maakt dat je een grens in jezelf kunt ervaren en dat je daarmee kunt onderzoeken wat zo belangrijk voor je is. Dat je een standpunt kunt innemen en een grens kunt aangeven of jezelf uitspreken over wat belangrijk is. Woede geeft een gevoel van “Ik ben ik”. Daarmee verschijn je op het speelveld van je leven om jezelf een wijsheidsvraag kunt stellen “wat is wijsheid in deze situatie”.
De eerste emotie waarmee ik werk is woede niet om af te reageren, maar om weer kracht te voelen en stevig te kunnen staan.
Als woede in jou “weer mag”, komt er stevigheid en kracht, dat je rechtop kunt blijven in dat er ongemak, pijn of verdriet is. En dat je dat kunt houden omdat je de kracht in jezelf ervaart en je niet hoeft weg te zakken in drama.
Emoties bepalen alles. Als we ze onderdrukken, vermindert onze levenskwaliteit.
Emotioneel volwassen worden vraagt dat je leert voelen én handelen.
Wat werkt?
• Emoties toelaten
• Ze leren dragen
• Ze leren verstaan
• En je afvragen: wat is wijsheid? om daar vervolgens naar te handelen.
Dus beweeg naar de pijn toe! Dan stap je uit de eindeloze cirkel van vermijden. Blijf je vluchten voor pijn dan voel je die niet en leef je in een kleine wereld van weerstand, controle en herhaling. Je frustratie leven en pijn vermijden kost je bakken energie.
Maar kijk je de pijn aan, dan breekt er iets open. Je diepere verlangens dat ben jij zelf. Dat is je hart , je betrokkenheid. word daar niet aan tegemoet gekomen dan doet dat pijn. Als jij verlangt naar een relatie vol verbinding en die verbinding is er niet, terwijl het essentieel en belangrijk voor je is….. moet het dan géén pijn doen?
Pijn maakt je vrij want via de pijn kom je thuis bij wat essentieel en belangrijk voor je is. Dan komt er ruimte, misschien verdriet die de pijn verwerkt opdat je opnieuw kunt beginnen. Compassie, beweging, verrassing, verbinding.
Niet ondanks de pijn. Maar juist dankzij.
Pijn maakt je vrij.
